Transakcyjny i rozszerzony kontekst persystencji

JPA (Java Persistence Architecture), która jest częścią specyfikacji EJB 3.0, służy uproszczeniu tworzenia aplikacji EJB wykorzystujących persystencję danych. Podstawowym uproszczeniem wprowadzonym przez EJB 3.0 było wprowadzenie interfejsu EntityManager w celu dostępu do elementów bazy danych oraz tworzenia, usuwania lub aktualizacji encji w transakcji. Encje są obiektami, które reprezentują dane w bazie. Są one persystentne w takim sensie, że pozostają nawet po zakończeniu działania aplikacji, która je utworzyła. W celu wsparcia persystencji encji zarządca encji (entity manager) współdziała z kontekstem persystencji (persistence context), który definiowany jest przez Java Persistence Architecture jako:

Zestaw instancji encji zarządzanych (managed), w którym dla jakiegokolwiek identyfikatora encji występuje unikalna instancja encji. Wewnątrz kontekstu persystencji, instancje encji oraz ich cykl życia są zarządzane przez zarządce encji (entity manager).

Java Persistence Architecture określa również, że container-managed persistence context, który jest kontekstem persystencji, którego cykl życia jest zarządzany automatycznie przez kontener, może być zdefiniowany tak by miał albo cykl życia który jest ograniczony to pojedynczej transakcji albo rozszerzony cykl życia który rozpięty jest na wiele transakcji. Zakres cyklu życia zależy od typu określonego w klasie PersistenceContextType w trakcie tworzenia zarządcy encji (entity manager).

W przypadku, gdy container-managed persistence context jest ograniczony do pojedynczej transakcji, kontekst persystencji kończy się wraz z zatwierdzeniem lub wycofywaniem (commit & rollback) skojarzonej transakcji przez Java Transaction API. Dla porównania container-managed persistence context, który ma rozszerzony cykl życia zaczyna się, gdy jest tworzony stanowy bean sesyjny i kończy się wyłącznie, gdy w/w bean jest usuwany z kontenera. Przyjmuje się, że rozszerzony kontekst persystencji (extended persistence context) skojarzony jest ze stanowym beanem sesyjnym. Należy zwrócić uwagę, że jedynie stanowe beany sesyjne mogą posiadać rozszerzonego zarządcę persystencji zarządzanego przez kontener (container-managed, extended entity manager).

Jedną z istotnych różnic pomiędzy kontekstem persystencji ograniczonym do transakcji (transaction-scoped) i rozszerzonym kontekstem persystencji jest stan encji po zakończeniu transakcji. W przypadku transakcyjnego kontekstu persystencji encje zostają odłączone (detached), to jest, nie są dłużej zarządzane, natomiast w przypadku rozszerzonego kontekstu persystencji encje pozostają zarządzane (mamaged). Innymi słowy część operacji związanych z modyfikacją (persist(), merge(), remove()) może być wykonanych poza transakcją i są one kolejkowane i zatwierdzane (komitowane) gdy kontekst persystencji jest kojarzony (attached) z transakcją (i kiedy są zatwierdzane przez commit). Część operacji nie może być wykonana poza transakcją i są to operacje flush(), lock() oraz zapytania typu update/delete.

Wyżej wymienione zagadnienia powodują, że rozszerzony kontekst persystencji jest idealnym rozwiązaniem dla modelowania konwersacji z użytkownikiem, który rozciąga się na wiele interakcji. Podobne zachowanie można osiągnąć używając transakcji zarządzanej przez bean-a (bean-managed transaction), która rozciąga się na całą konwersację użytkownika. W tym przypadku transakcja rozpoczynana jest poprzez użycie metody UserTransaction.begin(). Jednakże to alternatywne podejście jest bardziej skomplikowane niż wykorzystanie rozszerzonego kontekstu persystencji.

Domyślnym typem kontekstu persystencji jest kontekst transakcyjny. W celu wstrzyknięcia EntityManager'a z wyspecyfikowanym rozszerzonym kontekstem persystencji, należy wyspecyfikować dyrektywę wstrzyknięcia w następujący sposób (lub zdefiniować element persistence-context-ref w deskryptorze XML):

@PersistenceContext(type = PersistenceContextType.EXTENDED)
private EnterpriseManager emgr;